ΟΙ ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ τού Σολομώντα (Ηλιακού ανθρώπου, ο Άνθρωπος του Σολ, Ήλιου, Χριστού), του γιου τού Δαβίδ, βασιλιά τού Ισραήλ (Ις = Ίσις, η Θεϊκή Μητέρα, Ρα = Αμούν-ρα, η Θεϊκή Μητέρα, Ηλ ή Ελ = στα εβραϊκά ο Θεός, ο Δαβίδ είναι ο μάλαχιμ (βασιλιάς), το ΕΣΩΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ που διατάζει στο σπίτι του Ισ-Ρα-Ελ. Ο Σολ-ο-μών είναι ο Γιό Του, ο Ηλιακός Άνθρωπος, ή ο άνθρωπος που έχει δημιουργήσει τα σώματα της Ψυχής, αυτό είναι, έχει ξαναγεννηθεί),
Για να γνωρίσει κάποιος σοφία (εβραϊκά = Τσόκμα, ο Χριστός) και παιδεία (γνώστη = Ντάατ), και να εννοήσει (διορατικά) λόγια (το Ρήμα, ο Λόγος που ΕΙΝΑΙ) φρόνησης (εβραϊκά = Μπίναχ, το Άγιο Πνεύμα),
Για να λάβει διδασκαλία σύνεσης (Τσόκμα), δικαιοσύνης (Γκεπούρα), και (καρμικής) κρίσης, και (ψυχολογικής) ευθύτητας (το ΤΑΟ),
Για να δώσει νόηση (η εξυπνάδα του φιδιού του Μωυσή) στους απλούς (στους ανόητους, ώστε να γίνουν σοφοί), και στον (πνευματικά) νέο μάθηση (Ντάατ, Γνώση) και διάκριση (ερμητική σιωπή).
Ο σοφός (ο άνθρωπος της Σοφίας, Τσόκμα, ο Χριστός: ένας Μποντισάττβα), ακούγοντας (διαισθητικά), θα γίνει σοφότερος (Γνώση), και ο νοήμονας (Μπίναχ, το Άγιο Πνεύμα) θα αποκτήσει επιστήμη διακυβέρνησης (Τσόκμα, ο Χριστός): (αυτοί οι άνθρωποι, έχοντας ενσαρκώσει υψηλά επίπεδα Φωτός, λαμβάνουν καθοδήγηση από αυτό το Φως σε συμφωνία με το επίπεδο τους)
Ωστε, να εννοεί παροιμία (τα σύμβολα), και την ερμηνεία (τα νοήματα), λόγια (Χριστικές φράσεις, μάντρας) των σοφών, και τα αινίγματά τους (γρίφοι, κόανς).
Αρχή σοφίας (Ντάατ) είναι ο φόβος (εβραϊκά = πεχάρ, σεβασμός) τού Κυρίου (ΙΧΒΧ, το ΙΟΤ (Yod, αρσενικό) και το ΧΕΒΕ (HEVE, θηλυκό)), οι άφρονες καταφρονούν τη σοφία (Χριστός) και τη διδασκαλία (Γνώση).
(Πνευματικέ) Γιε μου, άκου τη διδασκαλία (Γνώση) τού πατέρα σου (δάσκαλος, οδηγός, γκουρού), και μη απορρίψεις τον νόμο τής (Θεϊκής) μητέρας σου.
Επειδή, αυτά θα είναι στεφάνι από αρετές (αστρικές αρετές) επάνω στο κεφάλι σου (στέμμα, Κέτερ), και (χρυσό) περιδέραιο (της δόξας) γύρω από τον λαιμό σου.
Γιε μου, αν θελήσουν οι αμαρτωλοί (αυτοί που μοιχεύουν) να σε δελεάσουν, μη θελήσεις.
Αν πουν: «Έλα μαζί μας, ας στήσουμε ενέδρα για αίμα (πνευματική ενέργεια), ας επιβουλευτούμε τον αθώο, χωρίς αιτία, (ας παρουσιάσουμε τις διδασκαλίες μας στην κοιμισμένη ανθρωπότητα, ώστε να αποκτήσουμε τον έλεγχο της χρησιμοποιώντας την υπερηφάνεια, λαγνεία και τον φόβο τους).
Ας τους καταπιούμε ζωντανούς, σαν τον Άδη (Σεόλ, κόλαση, η άβυσσος), και ολόκληρους, σαν αυτούς που κατεβαίνουν στον λάκκο (Κλίποτ).
Θα βρούμε κάθε πολύτιμο αγαθό (Χριστικές ενέργειες), θα γεμίσουμε τα σπίτια μας από λάφυρα.
Βάλε τον κλήρο σου ανάμεσά μας, ένα βαλάντιο ας είναι σε όλους μας.
Γιε μου, μη περπατήσεις σε δρόμο μαζί τους (απέρριψε τις λανθασμένες διδασκαλίες). κράτα μακριά το πόδι σου από τα (εκφυλισμένα) μονοπάτια τους.
Επειδή, τα πόδια τους τρέχουν στο κακό (καθέλιξη), και σπεύδουν στο να χύσουν αίμα (πνευματική ενέργεια).
Για τον λόγο ότι, μάταια απλώνεται ένα δίχτυ μπροστά στα μάτια κάθε φτερωτού (ας είσαι επάγρυπνος όπως το πουλί μπροστά στο δίχτυ των πνευματικά ψευτών).
Επειδή, αυτοί στήνουν ενέδρα ενάντια στο ίδιο τους το αίμα, επιβουλεύονται τις δικές τους ψυχές. (γιατί τα αποτελέσματα των πράξεων τους θα τους ακολουθούν πάντα).
Τέτοιοι είναι οι δρόμοι κάθε πλεονέκτη, η πλεονεξία αφαιρεί τη (πνευματική) ζωή εκείνων που κυριεύονται απ' αυτή. (οι αληθινοί δάσκαλοι δεν απαιτούν συνδρομές ή συμβόλαια ή υπακοή, απλώς υποδεικνύουν πως πρέπει να ακολουθούμε μονάχα το δικό μας Εσώτερο Είναι)
Η σοφία (ο Χριστός, ο οποίος είναι ένα με την ΣΟΦΙΑ) φωνάζει έξω, διασαλπίζει τη φωνή της (Λόγος) στις πλατείες.
(η Σοφία) κράζει (για τις αληθινές διδασκαλίες) στα ψηλά μέρη των αγορών (δημόσιων τόπων), στις εισόδους των πυλών (δίχως να κρύβει την αληθινή φύση της Γνώσης). αναγγέλλει τα λόγια της διαμέσου τής πόλης, λέγοντας:
Μέχρι πότε, ω μωροί (ανόητοι), θα αγαπάτε τη μωρία (άγνοια), και οι χλευαστές (βλάσφημοι) θα ευχαριστιούνται στους χλευασμούς τους (της Γνώσης), και οι άφρονες θα μισούν τη Γνώση;
Επιστρέψτε στους ελέγχους μου (γύρισε τον εαυτό σου, άλλαξε, γιατί η Σοφία σε καλεί). δέστε, εγώ θα εκχέω το πνεύμα (της Σοφίας) μου επάνω σας, θα σας κάνω να καταλάβετε τα λόγια (Γνώση) μου.
Επειδή, εγώ έκραζα (μέσα από τους μποντισάττβες μου), κι εσείς δεν υπακούατε (γιατί αγαπάτε τα φθαρτά, κοσμικά πράγματα). άπλωνα το χέρι μου, και κανένας δεν πρόσεχε (αντιθέτως, είστε ταυτισμένοι με την πολιτική, τα λεφτά, την λαγνεία, και τα υλιστικά πράγματα).
αλλά καταφρονούσατε όλες τις συμβουλές μου, και δεν δεχόσασταν (ακούγατε) τους ελέγχους μου.
γι' αυτό, κι εγώ θα γελάσω επάνω στον όλεθρό σας. θα περιγελώ όταν έρθει ο φόβος επάνω σας.
Όταν ο φόβος (τρόμος) σας θα έρθει επάνω σας σαν ερήμωση, και η (καρμική) καταστροφή σας θα ορμήσει σαν ανεμοστρόβιλος, όταν η θλίψη και η στενοχώρια θα έρθουν επάνω σας.
Τότε (οι ανόητοι) θα με επικαλεστούν, αλλά δεν θα αποκριθώ (γιατί πρέπει να πληρώσουν αυτά που οφείλουν). θα με ζητήσουν επίμονα, αλλά δεν θα με βρουν.
Επειδή, μίσησαν τη Γνώση, και δεν εκλέξαν τον φόβο τού Κυρίου (τον σεβασμό στους Νόμους Του).
Δεν θέλησαν (να ακούσουν) τις συμβουλές μου (καθοδήγηση πως να αλλάξουν ψυχολογικά), (οι ανόητοι) καταφρόνησαν όλους τους ελέγχους μου.
Γι' αυτό, θα φάνε από τον καρπό του δρόμου τους (θα λάβουν αυτό που τους αρμόζει), και θα χορτάσουν από τις ασύνετες πράξεις τους (τα δικά τους έργα θα γυρίσουν καταπάνω τους).
Επειδή, η αποστασία (η άγνοια, η έλλειψη γνώσης) των μωρών (ανόητων) θα τους θανατώσει, και η (ιδιοτελής) αμεριμνησία των (εγωιστικών) αφρόνων θα τους αφανίσει.
Όποιος, όμως, με ακούει (την Σοφία, τον Χριστό), θα κατοικήσει με ασφάλεια. και θα ησυχάζει (γαλήνια), χωρίς να φοβάται κακό (καθέλιξη στην άβυσσο).
(Πνευματικέ) ΓΙΕ μου, αν δεχθείς τα λόγια μου (γνώση), και αποθησαυρίσεις τις εντολές μου μέσα σου (αποθηκεύσεις αυτή τη γνώση μέσα στην καρδιά και στο νου σου),
Ώστε το αυτί σου να προσέξει (με παρατήρηση) στη σοφία (Τσόκμα, ο Χριστός), να στρέψεις την καρδιά σου στη σύνεση (Μπίναχ, το Άγιο Πνεύμα).
Και αν επικαλεστείς τη γνώση, και υψώσεις το νου σου (ψυχή) στη σύνεση (να λάβεις το Μπίναχ, το Άγιο Πνεύμα, την ιερή Φωτιά).
Αν τη ζητήσεις (τη σοφία, η Θεϊκή Μητέρα Κουνταλίνι) σαν ασήμι (φεγγάρι, έχει σχέση με την σύλληψη: αναζήτησε την Γνώση καθώς ψάχνεις για την γέννηση της ψυχής σου), και την εξερευνήσεις σαν κρυμμένους θησαυρούς (οι οποίοι βρίσκονται μέσα σε εσένα),τότε, θα εννοήσεις τον φόβο τού Κυρίου, και θα βρεις την επίγνωση (Γνώση, Ντάατ) του Θεού.
Επειδή, ο Κύριος (Άδοναϊ) δίνει σοφία (Χριστός). από το στόμα του (σαν σπαθί) βγαίνει γνώση και σύνεση (η φωτιά του Μπίναχ).
Αποταμιεύει σωτηρία στους ευθείς (που επιζητούν να είναι τέλειοι όπως ο Ουράνιος Πατέρας τους είναι τέλειος). είναι ασπίδα σ' αυτούς που περπατούν με ακεραιότητα (με σωστή τήρηση των εντολών Του),
Υπερασπίζοντας τους δρόμους της (καρμικής) δικαιοσύνης, και φυλάττοντας τον δρόμο (της απελευθέρωσης) των οσίων του (Βούδας, "οι αφυπνισμένοι"¨).
Τότε, θα εννοήσεις δικαιοσύνη (αρετή) και (καρμική) κρίση, και ευθύτητα (ο νόμος της ισορροπίας), κάθε αγαθό δρόμο.
Αν η σοφία (Χριστός) μπει στην καρδιά σου, και η γνώση (Ντάατ, Γνώση) κάνει την ψυχή σου να ευχαριστιέται,
Διακριτικότητα (ερμητική σιωπή) θα σε φυλάττει (ανάμεσα στους ανόητους), σύνεση (το Άγιο Πνεύμα, ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ) θα σε διατηρεί (όταν δελεάζεσαι από επιθυμίες).
Για να σε ελευθερώνει από τους πονηρούς ανθρώπους (οι γείτονες σου που δεν θέλουν Γνώση), από άνθρωπο που μιλάει δόλια (διαφθείροντας το νου των άλλων),
Οι oποίοι εγκαταλείπουν τους (σπειροειδής και ευθείς) δρόμους της ευθύτητας (Εγκράτειας, Συμπόνιας και Αγιότητας), για να περπατούν στους δρόμους τού σκότους (το Κλίποτ, ο δρόμος του υλισμού και της ταύτισης με τις εντυπώσεις).
Οι οποίοι βρίσκουν ευχαρίστηση στο να πράττουν κακό (εγωιστικές πράξεις), χαίρονται στις διαστροφές τής κακίας (οι οποίοι κυβερνούν ολόκληρη τη σημερινή ανθρωπότητα),
Των οποίων οι δρόμοι είναι στρεβλοί (αυτό-αγάπη, υπερήφανοι και αλαζόνες), και οι πορείες τους διεστραμμένες (ψευδής).
Για να σε ελευθερώνει από (οι γυναίκες του πεσμένου Αδάμ) μια ξένη γυναίκα (Ναεμά, η πόρνη, μητέρα της μοχθηρής ομορφιάς, του πάθους και της μοιχείας), από γυναίκα αλλότρια (η Λιλίτ είναι η μητέρα των αποβολών, της ομοφυλοφιλίας και γενικά, όλων των ειδών εγκλημάτων εναντίον της Φύσης), που κολακεύει με τα (σαγηνευτικά) λόγια της (στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στην τηλεόραση, στις ταινίες, στα βιβλία, και μέσα από τους μαθητές της, όλους τους άντρες και γυναίκες που λατρεύουν την μοιχεία), η οποία εγκατέλειψε τον επιστήθιο της νιότης της, και λησμόνησε τη διαθήκη τού Θεού της.
Επειδή, το σπίτι της (οι διδασκαλίες της) κατεβάζει στον (δεύτερο) θάνατο (της καθέλιξης μέσα στους κατώτερους κόσμους), και τα βήματά της στους (πνευματικά) νεκρούς.
Όλοι όσοι μπαίνουν μέσα σ' αυτή δεν γυρίζουν πίσω (μέχρι η ψυχή τους να καθαριστεί από όλο το εγώ) ούτε ξαναπαίρνουν τούς δρόμους τής ζωής (μέχρι το κάρμα τους να πληρωθεί).
Για να περπατάς στον δρόμο των αγαθών, και να φυλάττεις τα μονοπάτια των δικαίων (ενάρετος, αυτό είναι, σκότωσε το εγώ σου, και καλλιέργησε την αρετή, ώστε να ανέλθεις στον Χριστό).
Επειδή, οι ευθείς θα κατοικήσουν τη γη (του Πατέρα, για λίγο), και οι τέλειοι (αυτοί που δεν έχουν καθόλου εγώ) θα εναπομείνουν σ' αυτή (γιατί το εγώ είναι νεκρό μέσα σε αυτούς).
Ενώ οι ασεβείς (αυτοί που έχουν ακόμα υπερηφάνεια, φόβο, λαγνεία, φθόνο, κτλ) θα εκκοπούν από τη (νέα) γη (της μελλοντικής Χρυσής Εποχής ), και οι παράνομοι (οι καρμικοί οφειλέτες) θα ξεριζωθούν απ' αυτή (ώστε να πληρώσουν ότι οφείλουν).
