http://pneymatiko.wordpress.com/2007/07/24/
Εις δε Λόγον θείον βλέψας, τούτω προσέδρευε…
μούνον (μόνον) δ’ εσόρα κόσμοιο άνακτα
Εις εστ’ αυτογενής . ενός έκγονα πάντα τέτυκται,
Εν δ’ αυτοίς αυτός περιγίγνεσθαι . ουδέ τις αυτόν
Εισοράα θνητών, αυτός δε γε πάντας οράται….
Ουδέ τις εσθ’ έτερος χωρίς μεγάλου βασιλήος.
Αυτόν δ’ ουχ ορόω . περί γαρ νέφος εστήρικται….
Ούτος γαρ χάλκειον ες ουρανόν εστήρικται
Χρυσέω εινί θρόνω, γαίης δ’ επί ποσί βέβηκε…..
Ουρανόν ορκίζω σε Θεού μεγάλου σοφού έργον,
Αυδήν ορκίζω σε Πατρός, την φθέγξατο πρώτον
Ηνίκα κόσμον άπαντα εαίς στηρίξατο βουλαίς
Ένας υπάρχει Θεός, αυτός μόνος βασιλιάς του
κόσμου, μέγας βασιλιάς, ένας και αυτογενής και
κανείς άλλος εκτός απ’ αυτόν, που έχει τον ουρανόν
θρόνο και τη γη χαλί για τα πόδια του. Ο ουρανός
είναι ποίημα μεγάλου Θεού και σοφού, που
δημιούργησε τα πάντα δια του Λόγου του.
Ο ένας αυτός Θεός ονομάζεται και Φάνης, γατί ακτινοβολεί το φως, και καλείται επίσης «Πρωτόγονος» γιατί δεν υπήρχε κάτι πριν απ’ αυτόν, αλλά απ’ αυτόν έγιναν τα πάντα, και πρώτος αυτός εκ του απείρου υπήρξε και εφάνη προαιωνίως.
Χαρακτηρίζεται: αληθής, υπέρχρονος, αθάνατος, αυτόζωος, αυτοπάτωρ, «δια της μιας αυτού τριωνύμου δυνάμεως (βουλή, φως και ζωοδοτήρ) τα πάντα δημιουργήσας, ορατά και αόρατα, αρχή μέσον και τέλος, μόνος του κόσμου άναξ, δαίμονες ον φρίσσουσι, τα πάντα βλέπων αυτός, αλλ’ αόρατος εις τους θνητούς, τω νω μόνον ορατός, ο νους ο νοητός και το αποστίλβον φως το νοητόν….
ΦΑΛΛΟΣ = 831 = 12 = 3
ΦΑΝΗΣ = 759 = 21 = 3
=
ΆΡΡΕΝ = 255 = 12 = 3
Η λέξη Ζεύς ή Δεύς (Deus) είναι ο προομηρικός (πρωτοελληνικός) τύπος της λέξεως Θεός, κοινή σε όλους τους Αρίους (=ευγενείς) λαούς της Ινδοαρίας ή Ινδοευρωπαϊκής ιαπετικής οικογένειας, η αρχικά ύψιστη θεότητα των αδιαιρέτων (ακόμη) Αρίων, από τη ρίζα div – diF (πρβλ. λέξεις: dies, δίος, ευ-δία), που σημαίνει φως. Σημαίνει μάλιστα: Φαέθων, πάμφωτος, Αυτόφως, πηγή φωτός. Οι αρχαίοι Ινδοί καλούσαν αυτόν : Djaus, Dyaus, din-am, ήτοι φέγγειν, φεγγοβόλος ουρανός, βεδιστί: deva, ιρανιστί: daeva, λατινιστί: Jovis, Jupiter, πρωτοελληνιστί: διος, αιολιστί: Δεύς, αρχαιοελληνιστί: Θεός, ελληνιστί: Ζεύς και ‘Ζεύς πατήρ’. Οι έννοιες επομένως Θεός –Φως είναι κοινές και απαντώνται σε όλους τους λαούς.
ΔΕΥΣ = 609 = 15 = 6
ΑΙΔΟΙΑ = 96 = 15 = 6
ΕΡΟΣ = 375 = 15 = 6
=
ΘΥΛΗ = 447 = 6
Δεύς από το δεύομαι (δέομαι), ελλείπω, έχω ανάγκη, είμαι κατώτερος κάποιου.
Μοιάζει να είναι η περιγραφή μιάς γέννας, ενός καρπίσματος φυτού με τον πρώτο καρπό να μην είναι όλο το προϊόν αλλά η καλύτερη μορφή του, τον δεύτερο να υπολείπεται λίγο του πρώτου,τον τρίτο του δευτερου κ.λ.π.
Δηλαδή ήρθε σαν δεύς και έγινε ζεύς
ΖΕΥΣ = 612 = 9
6 12
6 3
6 + 3 = 9
http://www.astro.gr/arxaia-sofia/Phanis.htm
Ο Ηρικεπαίος, κατά την Ορφική κοσμογονία υπήρξε αυτός που μετείχε σε αμφότερα τα φύλα, χαρακτηριζόμενος ως κυρίαρχος του κόσμου, ζωοδότης, πρωτόγονος.
Ηρικεπαίος = 504 = 9
Δημιουργήθηκε κατ’αρχάς ο Χρόνος(1), εξ αυτού η δυάς Αιθήρ(2) και Χάος
ΧΡΟΝΟΣ = 1090 = 10 = 1
ΕΘΕΡ = 119 = 20 = 2
ΑΙΘΕΡΑΣ = 326 = 11 = 2
ΑΙΘΗΡ = 128 = 11 = 2
Χάος = 871 = 16 = 7
Αιθήρ(2) + Χάος(7) = 9
Ο Χρόνος έφτιαξε μέσα στον Αιθέρα ένα ασημένιο αυγό.
Ωόν = 920 = 2
Ο Φάνης γεννήθηκε από το κοσμικό Ωόν.
Κοσμικό Ωόν = 1350 = 9
Εκ της γονιμοποιήσεως του Ωού προήλθε ο Έρος, ο Φάνης, δηλαδή ο Θεός του Φωτός και ο Μήτις, ήτοι ο Θεός της σκέψης, της φρόνησης, αποτελέσαντες τοιουτοτρόπως την Δευτέρα τριάδα. Μετά της τριάδος ταυτής συνένωναν οι Ορφικοι τον Ηρικαπαίον, ο οποίος συνδύαζε κατ’ αυτούς την ζωή, το φως και την φρόνηση. Στο Θεό αυτόν υπάρχει αφιερωμένος ένας Ορφικός Ύμνος, «Πρωτογόνου», που εκεί καθαρά οι Ορφικοί τον ταυτίζουν με τον Φάνητα.
Πρώτη τριάδα
Χρόνος(1) + Αιθήρ(2) = 3 + Χάος(7) = 10 = 1
Δεύτερη τριάδα
Φάνης(3) + Έρος(6) = 9 = Μήτις(558=18=9)
Φάνης(3) + Έρος(6) = 9 + Μήτις(9) = 18 = 9
=
Ηρικεπαίος = 504 = 9
{
Ουρανός = 891 = 9 = Άρρεν(3) + θύλη(6)
Γαία = 15 = 6 = Θύλη
Πομπός = 540 = 9
Δέκτης = 537 = 6
Θείον = 144 = 9
}
